De diagnose en therapeutische behandeling van kanker tijdens de zwangerschap is bijzonder moeilijk omdat er twee mensen bij betrokken zijn: de moeder en het kind.
Vaak wordt de tumor laat tijdens de zwangerschap ontdekt. Dit komt omdat de symptomen van kanker kunnen worden gemaskeerd door de symptomen van zwangerschap, zoals misselijkheid, borstvergroting, genitale bloeding in het eerste trimester, enz.
Bovendien kunnen veranderingen in de anatomie van de vrouw tijdens de zwangerschap de arts in verwarring brengen tijdens het lichamelijk onderzoek, bijvoorbeeld bij het uitvoeren van het borstonderzoek.
Ten slotte zijn tijdens de zwangerschap sommige markers die op ontsteking duiden en sommige tumormarkers normaal gesproken verhoogd in het bloed, wat de diagnose van de ziekte kan vertragen.
Sommige technieken die de diagnose ondersteunen, zijn veilig en brengen geen schade toe aan de foetus, zoals cervicale cytologie (voor baarmoederhalskanker), mammografie (voor borstkanker), abdominale echografie (voor eierstokkanker) of bloedonderzoek (voor leukemieën). Er zijn echter nog andere technieken zoals computertomografie (CT), nucleair geneeskundig onderzoek waarbij radioactieve stoffen worden gebruikt, gejodeerde contrasten, röntgenfoto's ... ze kunnen schadelijk zijn voor het embryo en proberen ze niet uit te voeren.
Om al deze redenen is de diagnose moeilijk en wordt de voorgestelde behandeling vaak uitgevoerd op basis van onvolledige informatie over de ziekte.
