Mithraic Mysteries » Oorsprong en Geschiedenis

The Mithraic Mysteries, ook bekend als Mithraïsme, waren een mysterie cultus in de Romeinse wereld waar volgelingen aanbaden de Indo-Iraanse godheid Mithras (Akkadisch voor "contract") als de god van vriendschap, contract en orde. De cultus in de late 1e eeuw CE en maakte zijn debuut, een buitengewone tempo, verspreid van het Italiaanse schiereiland en de grens-regio's in heel het Romeinse Rijk.
De cultus, net als vele anderen, was een geheim. (Dat wil zeggen de volgelingen van de cultus) volgelingen aanbaden Mithras in tempels vaak ingebouwd in grotten en verborgen weg van het publiek. Dit werd gedaan om te creëren het gevoel dat zij deel uitmaken van een speciale groep, net als een groep van vrienden die geen geheimen met buitenstaanders deelt. Echter, de geheimhouding van de cultus werd getolereerd door de autoriteiten, met name door de Romeinse keizers, want het was ten gunste van de keizerlijke macht. Meer dan 200 Mithras tempels gevonden, die zich uitstrekt van Syrië naar Groot-Brittannië, maar vindt meestal in Italië, op de Rijn en de Donau zijn geconcentreerd. Na de crisis van de 3e eeuw CE- en de vaststelling van het christendom, de Mysteries van Mithras afgenomen in belang zoals tempels waren ommuurd omhoog of vernietigd door Christenen. Echter, sommige tempels bleef in gebruik tot het begin van de 5e eeuw CE.
Het belangrijkste element van de mythe achter de Mithraic Mysteries was Mithras doden van een stier.
Het belangrijkste element van de mythe achter de Mithraic Mysteries was Mithras doden van een stier; deze scène is ook bekend als "tauroctony". Men geloofde dat een dier vaak gezien als een symbool van kracht en vruchtbaarheid - vanaf de dood van de stier - nieuw leven ontstaan. Wedergeboorte was een essentieel idee in de mythe van Mithraic Mysteries. Het offer van de stier een nieuwe kosmische orde opgericht en werd ook geassocieerd met de maan, die werd ook geassocieerd met de vruchtbaarheid.

Het reliëf van Mithras

Wat is speciaal aan de Mithraic Mysteries is zijn visuality. Het offer van de stier werd afgebeeld in een stenen reliëf dat had een centrale plaats in bijna elke cult-tempel. In het reliëf, wordt Mithras vaak weergegeven als hij gekibbel van de stier op de grond en doodt. Zijnde een Perzische god, Mithras draagt wat Romeinen verondersteld te zijn typische "Perzische Chic": de Frygische muts en broek, die Romeinen niet dragen. Rond 650 van deze stenen reliëfs gevonden, en ze zijn allemaal opvallend vergelijkbaar.
In een typisch voorbeeld, zoals de beroemde sculptuur uit het Romeins-Germaans Museum in Keulen, kijkt Mithras uit de buurt van de stervende stier, tot de maan. Mithras heeft bovendien een paar helpers die hem bijstaan bij het nemen van de stier van vruchtbaarheid: een hond en een slang uit de bull's bloed drinken, en een Schorpioen steekt de bull scrotum. Een raaf zit ook op de bull's tail, dat doorgaans in oren van graan eindigt. De raaf kon hebben speelde de rol van een bemiddelaar tussen Mithras en de zonnegod Sol invictus, met wie Mithras het vlees van de stier delen zal.

Verlichting van de cultus van de Mithraic Mysteries
De stier offer vrijstelling werd meestal aan het einde van de tempel, die werd essentlly gebouwd als een uitgestrekte Romeinse eetkamer – een gangpad geflankeerd door twee brede, verhoogde bankjes geplaatst. Het offer van de stier is echter zelden uitgevaardigd door de aanbidders zelf. Gelovigen imiteren hoe Mithras de bull vlees gedeeld met Sol, zoals fragmenten van gerechten en botten van dieren die zijn gevonden in deze tempels getuigen. Kwalitatief hoogwaardige varkensvlees, kip en een grote hoeveelheid wijn werden verbruikt in vrolijke cultische feesten die de gelovigen op elkaar en op Mithras aangesloten.

De zeven graden van Intiation

De Mithraic Mysteries waren niet alleen over plezier en spelletjes, echter. Er waren strenge regels over hoe de feesten werden georganiseerd, bijvoorbeeld met betrekking tot hygiëne. Wat meer is, waren er zeven graden van inleiding, variërend van "corax" (raven) tot "pater" (vader), waarvan elk zijn eigen soort kleding gehad. De andere graden waren "nymphus" (bruidegom), "miles" (soldaat), "leo" (leeuw), "perses" (Persian) en "heliodromus" (zon-runner). Elke graad van initiatie had een andere taak te vervullen, bijvoorbeeld een "raven" moest dragen het eten, terwijl de "leeuwen" offers aan de "vader aangeboden". De ingewijden had ook deel te nemen aan de tests van moed. De schilderijen in de tempel van Mithras op Santa Maria Capua Vetere laten verschillende scènes van dit ritueel. Een ingewijde, geblinddoekte en naakt, wordt geleid naar de ceremonie door een assistent. Later, moet de geïnitieerde knielen voor de "vader", die in het bezit van een fakkel of een zwaard in zijn gezicht. Eindelijk, hij is uitgestrekt op de grond, alsof hij was gestorven. Dit was waarschijnlijk een rituele "zelfmoord" waarin de geïnitieerde "sneuvelde" met een niet-dodelijke theater-zwaard, en werd vervolgens herboren.

Mithraeum in Saarbrücken
Andere belangrijke elementen van de cultus waren zelfverloochening en een morele ondervraging van het zelf. Bijvoorbeeld, als de christelijke Auteur Tertullianus ons ongeveer 200 CE, een krans werd gelegd op de geïnitieerde de hoofd, dat hij had vertelt te verwerpen, zeggen "Mithras is mijn (true) kroon" (Tertullianus, De corona milites 15). Dit werd ook gedacht van als een ritueel van reïncarnatie, die begon een nieuw leven voor de ingewijde. De vroegste gedocumenteerde volgelingen van Mithras waren soldaten en officieren van het Romeinse leger, maar met de stijgende populariteit van de cultus, de meerderheid van de volgelingen waren succesvol, vrijgelaten slaven van de steden. Vrouwen, werden echter uitgesloten.
Waarom zou een Romeinse soldaat, of iedereen, doorloop deze problemen voor een lidmaatschap van een Mithras mysterie? Ten eerste, zoals eerder vermeld, de cultus ondersteund de keizer, in tegenstelling tot andere sekten, zoals de Bacchanalia. Ten tweede, de cultus was gebaseerd op wederzijds belang, vriendschap en intimiteit. De tempels ondergebracht alleen kleine groepen. Het is begrijpelijk dat de leden van het leger werden aangetrokken door deze aspecten die een soort van stabiliteit in een anders gevaarlijke beroep gegarandeerd.

DEBAT op de cultus van oorsprong

Er zijn drie verschillende meningen over hoe de Mysteries van Mithras werd een cultus in de Romeinse en hellenistische wereld. Romeinse en Griekse historici van de 2e en 3e eeuw CE dacht dat dat de cultus afkomstig "in Perzië" of "met de Perzen is had", en vroege onderzoek vaak gevolgd deze SIC-interpretatie. Echter de archeologische vondsten doen niet onderbouwen dit standpunt: meest Mithraic tempels gevonden in Italië en de provincies van de Donau, niet Perzië. Wat meer is, de cultische reliëfs verbeelden Mithras display Romeinen dachten van als typische oosterse kleding, maar toont weinig originaliteit. Dit is vergelijkbaar met moderne stereotypen van alle Duitsers dragen lederen broek, of alle Amerikanen cowboy hoeden dragen.

Hoofd van Mithras
Een tweede opvatting is dat de oorspronkelijke, Oosterse Perzisch Mithraïsme vermengd met Roman-Helleense cultuur te transformeren in een nieuwe vorm van cult. Hoewel deze theorie van transformatie is verleidelijk, blijft het probleem dat in het grensgebied tussen de Romeinse-Helleense en de Perzische wereld waar dit samenvoegen zou hebben genomen plaats, er zijn weinig bevindingen van Mithraic aanbidding.
In de afgelopen jaren is een radicale nieuwe theorie opgezet die zegt dat de Mithraic Mysteries niet van oorsprong is in het Oosten, maar in Italië. De cultus werd opgericht door een onbekende persoon of "genie", die geleend van een paar dingen uit de Perzische wereld te geven zijn Mithraic Mysteries een exotisch tintje. Het probleem hier is dat deze persoon is nooit genoemd als stichter zelfs door zijn volgelingen, en er geen bewijs is ter ondersteuning van de "uitvinding-theorie" dan het grotere aantal Mithraic tempels in Italië, en het ontbreken daarvan in andere regio's. (Cf. Witschel 2013:209)
De bottom line is dat er te weinig bronnen om te vormen van een bepaalde uitleg van de cultus van oorsprong, en er veel lege plekken zijn. Naast de vele visuele artefacten van de Mithraic Mysteries blijven weinig geschreven bronnen. Er zijn enige beschrijvingen geschreven door christelijke auteurs, die, misschien, niet echt dol op de Mithraic competitie waren. In de ogen van de kerk vader Hieronymus, bijvoorbeeld, waren Mithras tempels plaatsen die beste werden vernietigd. Geen geschreven bronnen door leden van de Mysteries van Mithras overleven, maar dit is zinvol, houdend in mening dat er een geheime sekte. Misschien moet de focus niet zozeer op het vinden van een enkel toegangspunt van de cultus. Veeleer moeten we een dynamische aanpak. Figuurlijk gesproken, moeten we een goede blik op de verschillende takken van de Mithraic Mysteries op verschillende plaatsen, en de verschillende perioden van tijd, of "seizoenen", waartegen deze fascinerende cultus bestond. (Cf. Witschel 2013:209)